"Θα μείνω καθισμένη πλάι σου όσο θα είσαι εδώ, μπροστά σε αυτό το ποτάμι..

Εάν κοιμηθείς, θα πλιαγιάσω μπροστά στην πόρτα σου..

Εάν φύγεις μακρυά, θα ακολουθήσω τα βήματα σου..

Ώσπου να μου πεις: Φύγε! και τότε θα φύγω..

Αλλά δεν θα πάψω να σε αγαπώ ως την τελευταία μου μέρα" 


Μία πραγματική αλήθεια μέσα σε 5 σειρές..
Καλά, εδώ να μου πεις χωράει σε δύο μονάχα λέξεις!





Κάθομαι εδώ 10 λεπτά και δεν ξέρω τι να γράψω... έχω να γράψω καιρό.
Μα καλά..τι έχω πάθει επιτέλους;!
Τώρα τελευταία η ζωή μου έχει αλλάξει...πολύ!
Κάποιοι έφυγαν από δίπλα μου και κάποιοι άλλοι ήρθαν:)  [αδερφέ μου, μου λείπεις ήδη.. πολύ!]


Αλλά όχι ρε!
Όχι δεν θα κάθομαι να κλαίω την μοίρα μου...
Εντάξει δεν είναι όλα τέλεια αλλά εάν περιμένω το τέλειο όλη την ώρα θα πεθάνω χωρίς να έχω κάνει απολύτως τίποτα στη ζωή μου! Ναι, έχω πονέσαι...ποιός δεν το έχει πάθει; Ακόμη πονάω που λείπουν κάποια πρόσωπα από τη καθημερινότητά μου και από τη ζωή μου γενικότερα αλλά τι άλλο πια να κάνω; Τέλος...ως εδώ. Θα κάνω ότι θέλω για να περνάω καλά με τους φίλους μου, που έχουν τα ίδια μυαλά με εμένα..Θα ζήσω την ηλικία μου..δεν θα σε αφήσω να μου τη στερίσεις...Θα ζήσω και όπου βγει.. Και ίσως να ξανασυναντηθούμε κάποτε..στο μέλλον! Αλλά όχι τώρα:)

**Θέλω να ευχαριστήσω τα άτομα που είναι δίπλα μου και με αντέχουν καθημερινά!:')
Αυτά..Καληνύχτες:*