15*

 Εδώ είμαι πάλι. Έχω καιρό να γράψω. Είπα να κάνω ένα διάλειμμα, ένα διάλειμμα από τα πάντα εάν μπορούσα. Σήμερα δεν ξέρω τι με έπιασε και είπα να μπω και να γράψω, να γράψω για οτιδήποτε. Λοιπόν, σε αυτό το διάστημα έχουν γίνει διάφορα.
 Ομολόγησα την "ανάγκη" μου για αυτόν, στον ίδιο! Ξέρω ότι δεν θα αλλάξουν τα πράγματα αλλά του το είπα, και πραγματικά δεν ξέρω πως ακριβώς νιώθω για αυτό. Μου είχαν πει ότι θα άλλαζαν τα πράγματα και ότι αυτός θα το έβλεπε διαφορετικά, αλλά..

Με αυτόν τον τύπο έχω περάσει αρκετά. Πριν ένα χρόνο και τον γνώρισα και αμέσως άλλαξε την καθημερινότητά μου. Δεν ξέρω πως, αλλά μετά από λίγες εβδομάδες ήμασταν μαζί. Περνούσαμε πολύ ωραία, όλα ήταν όμορφα. Ώσπου, μετά από ενάμιση μήνα άρχισαν οι ζήλιες. Ζήλευα εγώ, ζήλευε και αυτός και ήρθε και έδεσε. Τέλος πάντων, χωρίσαμε. Πέρασε αρκετός καιρός για να δεχτώ όλο αυτό που είχε γίνει. Αρχίσαμε και μιλούσαμε αλλά τίποτα δεν ήταν ίδιο..
Εδώ και δύο μήνες έχω καταλάβει ότι μου λείπει. Μου λείπει που μιλούσαμε κάθε μέρα, που του άρεσε η μυρωδιά μου. Μου λείπει το χαμόγελό του..

Αυτό που θέλω τώρα είναι να ξαναμπεί στη ζωή μου είτε σαν φίλος είτε σαν κάτι παραπάνω. Για να είμαι ειληκρινής θα μου φανεί λίγο παράξενο αλλά και φυσιολογικό εάν δεν θέλει αυτό το κάτι παραπάνω, αλλά εγώ θα χαρώ γιατί θα είναι στη ζωή μου ως φίλος πλέον και θα μου ξαναφτιάξει πάλι την καθημερινότητα.. 



Τον αγαπάω αυτόν τον τύπο γαμώτο!