Τρίτη, Σεπτεμβρίου 24, 2013

Δύο μήνες τώρα λείπεις.

Σε είδα! Σε είδα μετά από 2 χρόνια και για τελευταία φορά. Ήσουν εκεί, ξαπλωμένος, νεκρός. Έχεις πεθάνει, το ξέρω. Αλλά μετά από δύο μήνες ακριβώς δεν μπορώ να το πιστέψω. Νομίζω ότι μόλις ανέβω ξανά στην Αθήνα, θα έρθω να μείνω μαζί σας για μερικές μέρες και εσύ θα με πηγαίνεις όπου θέλω χωρίς να διαμαρτύρεσαι καθόλου και να περνάς διαφορετικά το βράδυ σου! Να γελάς που και που και να μην μου λες ποτέ όχι. Νομίζω ότι όλα αυτά είναι όνειρο, ότι δεν έχεις φύγει, ποτέ δεν έφυγες. Ότι δεν ήσουν εσύ αυτός που έφυγε, που πέθανε, που θάψαμε δίπλα από την γιαγιά Ελένη! Όλα είναι αστείο. Σε αγαπάω και πάντα θα σε αγαπάω μέχρι να σε βρω. Ήξερες πάντα ότι σε αγαπούσα έτσι; Δεν στο είχα πει ποτέ, τουλάχιστον δεν θυμάμαι να στο είχα πει. Ούτε εσύ μου είχες πει τίποτα από όσο θυμάμαι δηλαδή. Δεν λέγαμε τέτοια εμείς, εμείς μόνο ξέραμε πως να περνάμε καλά! Καληνύχτα και σε αγαπάω. Θα τα ξαναπούμε σύντομα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου