Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 08, 2014

Τώρα μείναμε οι δυο μας

  Υποθέτω είμαι τυχερή. Είμαι τυχερή που έχω τη μαμά μου, ενώ η καλύτερη φίλη που είχα ποτέ δεν την έχει πια. Πάει και αυτή. Έφυγε για το ταξίδι της. 
"Εντάξει, απλά νομίζω ότι έχει πάει ένα ταξίδι και θα γυρίσει." μου είπε.
"Αυτό που μου έλεγε πάντα η μαμά ήταν ότι ο θάνατος είναι μέσα στη ζωή. Μόνο αυτό ξέρω, ότι εγώ πρέπει να συνεχίσω να ζω." συνέχισε. 

"Τώρα μείναμε οι δυο μας." σου είπα, πιάνοντας σου το χέρι.

Καρκίνος. Μπάσταρδος. 
"Από αυτή την αρρώστια, γέμισε ο παράδεισος." έλεγε ο πατέρας μου.

Κενό.

Και άλλο κενό εδώ.

Και εδώ.



ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ.
ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ.
ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ.



Αντίο και εις το επανιδείν.
Να μας προσέχεις από εκεί ψηλά.
Μας βλέπεις εξάλλου.
Σε αγαπώ. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου