Πέμπτη, Φεβρουαρίου 23, 2012

18*

Μου λείπεις. Μου λείπουν οι στιγμές μας. Μου λείπουν όλα αυτά που έχουμε περάσει μαζί.


Σε γνώρισα πριν 3 χρόνια σχεδόν, πρώτη γυμνασίου! Πο, θυμάσαι πως ήμασταν τότε; Χαχαχα πολύ αστείο! Ναι λοιπόν, πριν 3 χρόνια. Αμέσως σε ένιωσα κάπως διαφορετικά από όλους εκείνους που γνώριζα, κάτι καινούριο. Με τον καιρό δεθήκαμε, γίναμε φίλοι, οι καλύτεροι. Σ`αγάπησα όσο πιο πολύ μπορούσα. Νομίζω και εσύ μ`αγάπησες:) Ήσουν πάντα εκεί για μένα, με βοηθούσες, με έκανες να γελάω, στεκόσουν δίπλα μου και ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ ΓΕΛΑΩ. [το είπα δύο φορές γιατί είναι πολύ σημαντικό αυτό για μένα]. Καθώς μας έδεναν όλο και περισσότερες αναμνήσεις, αρχίζαμε και μαλώναμε. Είχαμε μαλώσει 500 φορές, κυριολεκτικά αλλά πάλι μαζί δεν ήμασταν;! Και συνεχίζαμε και συνεχίζαμε και πάλι όμως μαζί. Μαζί στα καλά μαζί και στα κακά. Πέρασε όμως ένα ολόκληρο καλοκαίρι χωρίς να είμαστε μαζί, ένα καλοκαίρι που τα άλλαξε όλα. Τώρα είσαι λίγο αλλού αλλά εγώ σε θέλω πίσω. Θέλω να φέρεις πίσω όλες τις στιγμές μας, να φέρεις πίσω τις πλάκες μας, να φέρεις πίσω εσένα!
Εγώ συνεχίζω να σε αγαπάω τόσο όσο και τότε, στην αρχή 
-μπορεί και περισσότερο.
Σίγουρα περισσότερο.
Και εσύ μ`αγαπάς ακόμη
το ξέρω:)

   Θυμάμαι ένα βράδυ μιλούσα με μια 'ξεχασμένη ψυχή' και λέγαμε τι θα έκανα εάν πάθενες κάτι. Με ρώτησε σε κάποια φάση: 'Τι θα κάνεις εάν πεθάνει;' και εγώ είπα αμέσως: 'Θα πάω να τον βρω, όπου κι αν είναι, χωρίς δεύτερη σκέψη!' Αυτό ήταν μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες που έχω πει ποτέ μου. Θα σε ψάχνω για πάντα.

  Θυμάσε τα όνειρά μας; Ξαπλωμένοι στο κραβάτι σου και να γελάμε. Να γελάμε και να κλαίω και να λέω ' Όχι άλλο γέλιο'. Τα όνειρά μας, όχι μου, ΜΑΣ. Εμείς θα παντρευτούμε και θα ζήσουμε μαζί για πάντα. Στο σπίτι μας, στη χώρα μας, στο όνειρό μας. Και μόλις έρθει η ώρα κάποιος από εμάς να πεθάνει, θα πεθάνει και ο άλλος μαζί του γιατί εμείς χωριστά δεν μπορούμε να αντέξουμε. Εάν πεθάνεις θα πεθάνω και εγώ μαζί σου.


  Σε παρακαλώ γύρνα να γίνουμε όπως τότε. Μπορούμε, μπορούμε απλά πρέπει να προσπαθήσουμε. 
Γύρνα..