Κυριακή, Μαΐου 18, 2014

όπως τότε...

Πλησιάζουν οι μέρες! Οι μέρες που λαχταρώ τόσο πολύ και για τόσο καιρό, οι μέρες που επιτέλους θα κοιμάμαι και θα ξυπνάω με εσένα δίπλα μου. Μεγαλώνεις και ταυτόχρονα εγώ μεγαλώνω ακόμη περισσότερο. Ζεις και αγαπάς και ταυτόχρονα εγώ ζω και αγαπάω ακόμη περισσότερο. Με εσένα δίπλα μου όλα είναι αλλιώς. Μου έχεις μάθει πάρα πολλά, από το πως να μιλάω σε αυτούς που αγαπάω μέχρι το πως να αγαπάω πιο σωστά. Πιο σωστά προς τους άλλους, να μην πληγώνω, να σέβομαι, άσχετα εάν εσύ δεν το τήρησες αυτό σε εμένα. Άσχετα εάν εσύ με πλήγωσες και δεν σεβάστηκες τα συναισθήματά μου. Άσχετα εάν εσύ με παράτησες, εάν εσύ με ξέχασες. Αλλά σαν παπάρας που είμαι εγώ είμαι ακόμη εδώ, να σε περιμένω, να περιμένω τις μέρες μας! Αχ... Αυτές τις μέρες που μου υποσχέθηκες, αυτές περιμένω! Περιμένω να κάνεις πράξεις τα λόγια σου. Περιμένω ακόμη να έρθεις να με βρεις.
Θα 'ναι Δευτέρα, θα 'ναι Τρίτη
στην Κατερίνη και στην Κρήτη
θα 'ρθω μια μέρα να σε βρω.
Χειμώνας θα 'ναι ή καλοκαίρι
σ' άλλο καιρό στα ίδια μέρη
μέσα στον ίδιο ουρανό.
Θυμάσαι το τραγούδι αυτό; Θα έρθεις, το ξέρω. Απλώς εγώ θα κάθομαι εδώ να περιμένω να φανείς. Θα έρθεις να με πάρεις να φύγουμε. Θα έρθεις να με βρεις και θα μου πεις ότι δεν με ξέχασες ποτέ, απλά έψαχνες την κατάλληλη ευκαιρία για να έρθεις. Θα με αγκαλιάσεις και θα με φιλήσεις, όπως τότε. Θα με πιάσεις από το χέρι και θα μου πεις ότι σου έλειψα, κοιτάζοντάς με έντονα μέσα στα μάτια. Θα πεις ότι σου έλειψε να βλέπεις το χρώμα των ματιών μου, έτσι που λάμπει στο φως του ήλιου. Μετά θα μου πεις ότι επιτέλους κατάλαβες ότι είμαι η κοπέλα της ζωής σου, όπως τότε. Θα με ξαναφιλήσεις και μετά θα φύγουμε, οι δυο μας και μακριά. Και τότε δεν θα χρειάζομαι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Θα είμαστε μαζί, όπως τότε...


Μαγευτικό Κότορ, Μαυροβούνιο.
18/3/14