Δευτέρα, Νοεμβρίου 23, 2015

Od~

  Ήρθες.
Ήρθες με αυτά τα μπλε μάτια να με κοιτούν λες και περιμένεις κάτι από μένα. Δεν ξέρω τι θέλεις, τι γυρεύεις από μένα αλλά εσύ με κοιτάς λες και ζητάς να μπεις στον κόσμο μου. Θέλω να σε προειδοποιήσω, ότι δεν είναι όπως φαίνεται.
  Είναι όλα σάπια, όλα εικόνες και ήχοι δίχως ουσία.
Αλλά από την άλλη, δεν θέλω κιόλας. Θέλω να μπεις. Θέλω να μπεις και να τα αλλάξεις όλα. Ξέρω ότι ζητάω πολλά, μπορεί και πολλά περισσότερα από ό,τι μπορείς να δώσεις, αλλά νομίζω αξίζει η προσπάθεια.
  Θέλω να ξεφύγω, να ζήσω περισσότερα.
Ήρθες εσύ και μου το θύμησες. Ξέρεις, το είχα θάψει γιατί ξέρω πόσο δύσκολο είναι. Είμαι κολλημένη σε μία κατάσταση που με πνίγει, με τρώει καθημερινά. Αλλά ήρθες εσύ και μου θύμησες ότι μπορώ να ξεφύγω. Έστω και αν δεν έχω αποτέλεσμα, οφείλω στον εαυτό μου να τα δώσω όλα.
  Σε ευχαριστώ. 
Και αν δεν μείνεις για πολύ ακόμη, να ξέρεις ότι θα στο χρωστάω. Όχι ότι θα το μάθεις ποτέ αλλά εγώ θα σε θυμάμαι.
Και αν αποφασίσεις να μείνεις, να ξέρεις ότι θα είμαστε στον κόσμο τον δικό μας. 

Κυριακή, Φεβρουαρίου 22, 2015

Goodbye~

Μα τι στο διάολο συμβαίνει και πεθαίνουν όλοι; Σιγά σιγά, ένας ένας αποχωρούν.
Σήμερα ήταν το τελευταίο αντίο, τυπικό βέβαια. Και ήταν τυπικό γιατί δεν νομίζω να μπορέσουμε ποτέ να σε αποχαιρετήσουμε κανονικά. Σε θυμάμαι από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου. Ήσουν πάντα εκεί με τα ανέκδοτά σου και με τις πλάκες σου. Θυμάμαι αυτά τα ατέλειωτα βράδια που περνούσαμε όλοι μαζί, και πόσο γελούσα. Θεε μου, πόσο με έκανες να γελάω! Αλλά τώρα ξέρω, ξέρω ότι δεν θα ξαναέρθουν ποτέ. Αυτές ήταν οι στιγμές και δεν ξαναγυρνούν πίσω. Και εμείς παραμένουμε ακόμη, να θυμόμαστε και να γελάμε και να κλαίμε. Και η απουσία σου θα είναι πιο αισθητή από κάθε παρουσία στο σπίτι εκείνο.  
Αυτό ήταν. Σε νίκησε και εσένα αυτή η κωλοαρρώστια. Γαμώ. 

“Να είναι το χώμα ελαφρύ, κι η μνήμη σου αιώνια.”

Θα τα ξαναπούμε, στο είπα και το πρωί.
Να μας προσέχεις και να γελάς κι εκεί -όπως έκανες κι εδώ. 

Κυριακή, Ιανουαρίου 18, 2015

Χαρούμενα Γενέθλια.

Σήμερα είναι τα γενέθλιά σου. Τα 18 σου. 18 χρόνια ζεις. Και εγώ σε ξέρω μόνο 6. Αλλά αυτά ήταν υπεραρκετά για να αντιληφθώ την μοναδικότητά σου. Ήσουν ο καλύτερός μου φίλος. Αλλά ήσουν. Και σήμερα, ως δώρο, αποφάσισα να κάνω κάτι που προσπαθούσα εδώ και 2 χρόνια. Να σε αφήσω να φύγεις.
Σε αγαπάω τόσο πολύ, περισσότερο και από τον ίδιο μου τον εαυτό. Και για αυτόν ακριβώς το λόγο επιλέγω να σε αφήσω. Επιλέγω εσένα. Επιλέγω να ζήσεις ελεύθερος από τα δικά μου δεσμά και να είσαι χαρούμενος. Γιατί εσύ μου φέρθηκες υπέροχα, όσο καλύτερα μπορούσες. Και από την άλλη πλευρά, εγώ το μόνο που έκανα ήταν την ζωή σου δύσκολη, με το να φέρομαι τόσο χάλια. Θέλω να με συγχωρέσεις. Και να θυμάσαι ότι έτσι σου έδειχνα την αγάπη μου. Ξέρω, δεν είναι και ο καλύτερος τρόπος, απλά δεν ήξερα κάποιον άλλο. Μέχρι που έφυγες εσύ. Και τότε κατάλαβα πόσα μου άφησες, πόσο με βοήθησες να αλλάξω και να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Και δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο ευγνώμων σου είμαι για αυτό.
Ήσουν ο κολλητός μου και σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο και σπατάλησες τόνους υπομονής για να με γνωρίσεις, να με αγαπήσεις και να με εμπιστευτείς. Συγγνώμη για όλα. Αν και ξέρω ότι οι λέξεις δεν φτάνουν για να εξηγήσουν πόσο λυπάμαι. Λυπάμαι που πλέον δεν είσαι εδώ. Λυπάμαι που εγώ φταίω, για όλα. Λυπάμαι που σε πλήγωσα. Να ξέρεις ότι πάντα σε εμπιστευόμουν και ποτέ δεν αμφισβήτησα την αγάπη σου και τη φιλία σου.
Ξέρω ότι δεν θα ήταν σωστό να γύριζες. Δεν το αξίζεις αυτό. Έχουμε αλλάξει πάρα πολύ και οι δύο. Ίσως να μην ταιριάζουμε τώρα όπως ταιριάζαμε κάποτε. Αλλά σε αγαπώ ss*, με όλη μου την καρδιά. Για αυτό δεν χωράει αμφιβολία. Και μου λείπεις εξίσου πολύ.
 Με αγάπησες τόσο πολύ. Τώρα καταλαβαίνω. Τότε ως ξεροκέφαλη δεν το αντιλαμβανόμουν, ήμουν ανίκανη έστω να πάρω μία ιδέα της έκτασης της αγάπης σου. Και συγγνώμη. Και για αυτό και για όλα. Ήρθες στη ζωή μου σε ένα πολύ περίεργο σημείο. Ήμουν μόνη και λυπημένη. Και ήρθες εσύ και με άλλαξες. Σε ευχαριστώ, άσχετα εάν μετά ξανακύλησα.

Ήσουν και θα είσαι ο άνθρωπός μου. Απλά εγώ δεν ήμουν ο δικός σου. Και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μισώ τον εαυτό μου που δεν μπόρεσα ποτέ να γίνω.

Συγγνώμη για όλα.
Να προσέχεις μάτια μου.
Σε αγαπώ, όπως δεν έχω αγαπήσει ποτέ κανέναν.

"Εσύ εγώ κι εγώ εσύ."