Κυριακή, Ιανουαρίου 08, 2012

~

Δεν φοβάμαι να πεθάνω, όχι.
Τώρα πλέον βλέπω το θάνατο ως το τέλος ενός μεγάλου ταξιδιού και δεν φοβάμαι να κατέβω από το τρένο. Το μόνο που φοβάμαι είναι το εάν θα βρω κάποιο άλλο τρένο να ανέβω. Φοβάμαι απλά την επόμενη μέρα. Σε μία δύσκολη στιγμή όλοι έχουμε ευχηθεί να μην ζούσαμε, να μη το ζούσαμε. Και όπως είπε μία φορά ένα αγαπημένο πρόσωπο: "Το να ζεις είναι καλύτερο από το να πεθάνεις. Μέχρι να μην είναι." 



Μερικές φορές νιώθω ότι θέλω να κλείσω τα μάτια μου και να κοιμηθώ..
 Να κοιμηθώ βαθιά χωρίς να ξέρω εάν ξυπνήσω.
Ή όταν ξυπνήσω όλα να έχουν αλλάξει,
 να μην είναι τίποτα το ίδιο.
Όσο όμως το σκέφτομαι αυτό,
τόσο περισσότερο πείθομαι
ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει
σε αυτή την καταραμένη χώρα.
Στη χώρα που ό,τι όνειρα έχεις,
στα σκοτώνει πριν καν τα ακούσει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου