10*

Πρέπει να το ομολήσω, μου λείπεις. Έχεις αλλάξει και έχεις μεγαλώσει και εγώ αυτό το βλέπω από μακρυά. Δεν είμαι πια αυτή που θα πάρεις τηλέφωνο και θα μιλήσεις γιατί θα βαριέσαι, ούτε θα στείλεις πρωινό μήνυμα ότι μ`αγαπάς, ούτε θα με πάρεις στην αγκαλιά σου ξανά, ούτε θα με ξαναφιλήσεις. Τίποτα. Κενό. Είναι όντως κενό; Μήπως είναι καλύτερα; Δεν ξέρω. Είσαι μακρυά και εγώ εδώ. Έχεις αλλάξει τόσο πολύ, ομόρφηνες. Γαμώτο. Μου λείπουν τόσο πολύ αυτές οι βδομάδες που ήμουν μαζί σου, που ήμασταν μαζί. Θυμάσαι; Όμορφο καλοκαίρι. Λες να έχουν δίκιο όταν λένε ότι οι καλοκαιρινοί έρωτες δεν κρατάνε; Μα εμείς κρατήσαμε. Απλά δεν αντέξαμε μέχρι το τέλος. Ήταν γραφτό μας; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρεις εσύ; Δεν θα μάθω ποτέ. Ή ίσως μετά από καιρό, αρκετό καιρό, όταν δεν θα μετράει τίποτα. Ίσως όταν θα τα έχεις ξεχάσει όλα, όλα μαζί με εκείνα τα παθιασμένα λόγια και φιλιά σου. Γαμώτο. Μήπως πρέπει να σταματήσω να σε σκέφτομαι; Μα πως να σταματήσω να σε σκέφτομαι όταν μπαίνεις στα όνειρά μου κάθε βράδυ;