2014

Αυτό ήταν. Έχει τελειώσει σχεδόν οριστικά. Το '13 για μένα δεν ήταν όπως το περίμενα,δεν ήταν καθόλου όπως το περίμενα. Πέρασα από καταστάσεις πρωτόγνωρες για μένα, που εύχομαι πραγματικά να μην ξαναζήσω, αλλά δυστυχώς έτσι είναι η ζωή και έχει και τέλος. Τη χρονιά που πέρασε έμαθα ότι οι άνθρωποι αλλάζουν ή έστω αλλάζουν ως προς το πώς βλέπουν τα πράγματα ή εσένα. Έχουν περάσει από τη μέχρι τώρα ζωή μου πολλοί άνθρωποι και τελικά μπορώ να δω πως είναι όταν αλλάζει κάποιος. Βασικά δεν παθαίνει τίποτα απλά δεν σε χρειάζεται, ή δεν σου μιλάει, ή δεν σε αγαπάει πια. Αλλά εσύ πρέπει να συνεχίσεις να ζεις, να τα αφήσεις αυτά πίσω γιατί "συμβαίνουν". Επίσης έμαθα πως είναι να νιώθεις ότι η οικογένειά σου χάνεται γιατί πεθαίνει ο ένας μετά τον άλλο. Έμαθα να εκτιμώ τις στιγμές μαζί τους γιατί δεν πρόκειται να ξανάρθουν. Όπως λέει και ο πατέρας μου, "Ο άνθρωπος δυστυχώς παίρνει το μάθημά του μόνο μέσα από δύσκολες καταστάσεις.". Έμαθα να λέω τα συναισθήματά μου στην "ώρα τους". Έμαθα να αγαπώ χωρίς να περιμένω ανταπόδοση. Έμαθα να περιμένω. Να μην εμπιστεύομαι όμως τους περισσότερους ανθρώπους, γιατί παρόλο που εσύ δίνεις και δεν παίρνεις τίποτα στο τέλος στην λένε και από πάνω. Και εσύ χάνεις τους "φίλους" σου και μένεις μόνος και μετά, μπουμ, πεθαίνουν όλοι και εσύ προσπαθείς να κρατηθείς και να τα καταφέρεις αλλά συνέχεια νιώθεις ότι δεν γίνεται τίποτα και στο τέλος τα παρατάς και παραδίνεσαι. Δεν σε νοιάζει πλέον αν είσαι μόνος ή όχι, διότι έχει γίνει πλέον συνήθεια να τριγυρνάς από εδώ και από εκεί... μόνος. Αλλά δεν είναι αυτό το τέλος σου, είναι το τέλος μιας χρονιάς. Ξεκινάει μια καινούρια, ναι μια εντελώς διαφορετική. Τα προβλήματά σου βέβαια δεν εξαφανίζονται μαγικά αλλά τουλάχιστον θα έχεις μία δικαιολογία για να είσαι αισιόδοξος. Ναι αυτό λείπει από τη ζωή σου, η αισιοδοξία.
Η ευχή μου για το 2014 είναι να γυρίσουν πίσω όσοι έφυγαν άδικα, άσκοπα και πρόωρα από τη ζωή. Ξέρω, θα μείνει ανεκπλήρωτη. Α, και να μην πεθάνουν κι άλλοι. Και ζωή, και αγάπη, και οικογένεια. Και έρωτας, και διάβασμα, και φίλοι.
2014.


Γύρνα και εσύ πίσω...